Priscilla Bouw van Brownies&DownieS: “We moeten er nu samen uit komen”
Het team van Brownies&DownieS in Lelystad
Zo’n 1,5 jaar geleden startte Priscilla Bouw als franchisenemer haar eigen lunchroom ‘Brownies&DownieS’ in het winkelcentrum van Lelystad. Een uniek horecaconcept in Nederland waar mensen werken met een verstandelijke beperking of een afstand tot de arbeidsmarkt hebben. Voor Priscilla was het starten van haar eigen onderneming een droom die uitkwam. Ze wilde altijd al binnen de zorg voor zichzelf beginnen.
Tot 15 maart ging het goed met haar zaak. “Voor de coronacrisis had ik een prima maandelijkse omzet waar ik mijn medewerkers en vaste lasten van kon betalen. Voordat het kabinet besloot dat we dicht moesten, had ik de huur en de belasting al netjes betaald, en dus kon ik geen gebruik maken van de coulance om uitstel van betaling aan te vragen”.
“Je moet uitrekenen wanneer je verwacht die extra maandelijkse kosten per maand af te kunnen lossen”
Het direct sluiten van haar zaak heeft een grote impact op haarzelf maar vooral ook op haar medewerkers. “Ik voelde me machteloos, je kan en je mag niks meer. Je wil ook niemand in gevaar brengen, sommige medewerkers vallen ook in de risicogroep. Ik heb de jongens van de dagbesteding met pijn in mijn buik opgebeld en ze verteld dat ze niet meer in de zaak konden werken door het coronavirus. Het zijn mensen met een verstandelijke beperking. Ze begrijpen het niet goed, hun eerste reactie is emotioneel, volop weerstand. Ze hebben vaste patronen, die vallen weg.
Een van de jongens geeft mij elke dag een warme knuffel als hij ’s ochtends komt. Nu stuurt hij elke dag een appje met huilende emojis.” Nadat ze haar medewerkers en enkele ouders had gesproken, overviel haar het verdriet. “Je vangt de jongens elke dag op, dat kan nu niet meer. Dan vraag je je af hoe dat verder moet; sommigen wonen in een zorginstelling en zijn in de huidige situatie afgesloten van de buitenwereld. Een aantal heeft geen telefoon en met hen heb ik nu ook geen contact. Dat je nu niets voor ze kan doen en dat je niet weet hoe het met ze gaat vind ik vreselijk”.
“Ik ben heel goed in het helpen van mensen met een beperking, maar dat kan ik nu niet. Ik voel me zo nutteloos”
Er komt nu geen geld meer binnen. Omdat ze het netjes en zo goed mogelijk wil doen, vindt ze het belangrijk dat ze haar mensen netjes uitbetaalt. “Want je wil ook dat als het straks weer goed gaat, ze nog steeds bij je willen werken”. Om wat ruimte te creëren heeft ze de energieleverancier gevraagd haar maandelijkse rekening van € 1.000 te verlagen. Ondanks dat het pand nu niet wordt gebruikt, ging dat niet heel makkelijk. Veel horecazaken hadden tegelijkertijd hetzelfde verzoek ingediend. Ze komen haar nu tegemoet met een verlaging van 20 procent op de factuur.
“Ik heb nog geprobeerd om extra inkomsten te genereren met de verkoop van cadeaubonnen. Dat geeft wat rek in de liquiditeit maar dan moeten we de zaak wel weer open kunnen doen. We hebben ook nog gekeken of we onze producten konden bezorgen, maar dat kost veel meer dan het oplevert. Je moet ook de balans in de gaten houden om aanspraak te kunnen blijven maken op werktijdverkorting. Ik heb mij ook aangemeld voor het noodpakket waarmee je eenmalig € 4.000 ontvangt. En omdat ik als ZZP’er nu geen inkomsten heb, heb ik voor mijzelf bijstand aangevraagd”.
“Ik heb de liquiditeitsprognose heel realistisch ingestoken en dat geeft mij wel rust”
De vraag is wanneer de belastingdienst, het UWV en de gemeente haar uitsluitsel geven of ze in aanmerking komt voor de steun die ze heeft aangevraagd. “Ik weet dat deze crisis pas twee weken aan de gang is. Ik kan alleen helemaal niets doen en daardoor duurt het voor mijn gevoel allemaal erg lang. Het zijn ook wel logge organen die te maken hebben met een ongekend aantal aanvragen”. Met de ABN AMRO Bank heeft ze heldere afspraken gemaakt. Ze kan de betalingen van rente en aflossingen uitstellen.
“Deze crisis heeft voor iedereen gevolgen. We moeten hier samen uit komen”
Ook heeft ze proactief contact gezocht met de verhuurder (Annexum, red.) en de franchisegever van Brownies&DownieS. “Ik heb contracten getekend voor vijf jaar. Voor de continuïteit van mijn bedrijf is het belangrijk om goede afspraken te maken over het uitstellen van betalingen, maar je moet ook uitrekenen wanneer je verwacht die extra maandelijkse kosten van € 3.000 tot € 4000 per maand af te kunnen lossen. Deze kosten komen bovenop de vaste lasten die je al hebt”. Om dat inzicht goed in beeld te hebben, heeft Priscilla een liquiditeitsprognose gemaakt. “De huur van april is doorgeschoven en dit kan ik verspreid terugbetalen. Wat ik financieel aan kan, hangt af hoe lang deze crisis duurt. Ik ga uit van het ergste scenario, dat we tot eind mei op slot zitten. Ik heb de prognose heel realistisch ingestoken en dat geeft mij wel rust.”
Priscilla roemt de creativiteit van verschillende ondernemers in deze tijd en schaart zichzelf niet in dat rijtje. “Je hoort de meest briljante ideeën van ondernemers om hun bedrijf in de lucht te houden. “Ik ben heel goed in het helpen van mensen met een beperking, maar dat kan ik nu niet. Ik voel me zo nutteloos”. Het winkelcentrum in Lelystad wordt nog wel bezocht. “We zitten tegenover een supermarkt. Je ziet gelukkig nog mensen op de been, vooral jongeren. Er zijn nog steeds winkels open”. Op dit moment kijkt Priscilla niet ver vooruit. “Mijn bedrijf ligt stil, maar niet door mijn eigen toedoen. Ik kan pas weer open als dat mag. Deze crisis heeft voor iedereen gevolgen. We moeten hier samen uit komen”.
Lunchroom Brownies&Downies is een huurder binnen vastgoedfonds Winkelhart Lelystad CV van Annexum
