Reguleren huurprijzen is de verkeerde knop om aan te draaien op de Amsterdamse woningmarkt
De stichting Fair Huur, die enkele honderden verhuurders vertegenwoordigt, heeft de Nederlandse Staat gedagvaard. De pandeigenaren verzetten zich tegen de door minister Hugo de Jonge ingevoerde WOZ-cap, die ervoor zorgt dat veel huizen in vooral Amsterdam en Utrecht in de sociale en niet in de vrije sector vallen. Daardoor kunnen verhuurders tot wel een paar honderd euro per maand minder huur vragen. Een terechte grief, want voor veel particuliere verhuurders is de WOZ-cap een financiële klap.
Maar wat helaas wel opvalt in alle (media-)aandacht die uitgaat naar de juridische stappen van deze stichting, is de eenzijdige focus op het thema huurprijzen. Ook de VVD kwam vorige week met een voorstel om huren aan banden te leggen, namelijk door het instellen van een huurplafond naar Duits voorbeeld. Dat lijkt toch ook sterk op een ongewenste vorm van ingrijpen. Want laten we vaststellen dat de WOZ-cap niks minder is dan een inbreuk op het eigendomsrecht. Toch zijn we er met het afschaffen van deze ongewenste en ongepaste maatregel nog niet, want ook als toepassing van de WOZ-cap morgen eindigt staat de woningmarkt er niet gezond voor.
De woede van de huiseigenaren is begrijpelijk en het is terecht dat zij de maatregel van De Jonge zien als een rem op investeringen in onder andere verduurzaming. Toch acteren zij vooral vanuit hun eigen perspectief en minder vanuit het maatschappelijk belang van een gezonde (Amsterdamse) woningmarkt, waarin voldoende beschikbaarheid en doorstroming is en waar mensen van alle leeftijden een plek vinden om te wonen.
Om die te realiseren kunnen we ons blindstaren op het wel of niet reguleren van huurprijzen, maar dat is de verkeerde knop om aan te draaien. Laten we starten met wet- en regelgeving die het eindelijk weer mogelijk maakt de bestaande woningvoorraad optimaal te benutten. Denk aan de beperkende regels voor woningdelen, die zeker in de hoofdstad om versoepeling vragen. Als dat gebeurt blijken er plotseling veel meer mensen te kunnen wonen in huizen die er al staan. Daarnaast moet er natuurlijk, als algemeen bekend, flink gebouwd worden.
De juridische stap van Fair Huur laat wederom de wanhoop zien die aan het ontstaan is bij veel spelers op de woningmarkt. Een streep halen door de WOZ-cap is belangrijk, maar alleen met een integrale aanpak zijn zowel verhuurder als huurder geholpen. Uit Den Haag kunnen we vermoedelijk weinig verwachten het komende jaar. Aan steden als Amsterdam dus om op lokaal niveau te roeien met de riemen die zij hebben. Dat begint met een kritische blik op het gebruik van de bestaande voorraad en de ruimte pakken die er is om daar beter gebruik van te maken. Wie pakt de handschoen op?
Huib Boissevain, CEO en oprichter van Annexum, Amsterdam
